Claude Pellerin


Claude Pellerin


Aikido maakt deel uit van mijn leven, of beter, het beoefenen van aikido maakt deel uit van mijn leven. De beoefening berust bij mij zowel op het onderricht van Tamura Sensei, die ik tot mijn geluk meer dan dertig jaar geleden mocht ontmoeten en die ik nog steeds volg, als op de invloed van Chiba Sensei, die ruim tien jaar in Engeland verbleef en in die periode regelmatig in Frankrijk stages gaf.

Het aikido is door beide Meesters eerder overgedragen dan onderwezen; zij gedragen zich als Acteur, als Hoeder en Toner van de weg, veeleerder dan als Auteur van aikido.


De Discipline krijgt een grote rijkdom doordat ze zich niet beperkt tot een formele uitvoering van krijgstechnieken, tot het bouwen aan een lichamelijke conditie en tot het streven naar doeltreffendheid, maar zich ook richt op de mens in heel zijn wezen. De krijgstechnieken zelf worden herhaald met partners die binnen dit leerproces een mogelijke tegenstander voorstellen; daarom worden ook aanvalsvormen en rol- of valtechnieken aangeleerd.


Daarnaast wordt aikido beoefend in een dojo; in een dojo wordt een etiquette nageleefd en die etiquette drukt morele waarden uit. In een aikidodojo hoort ook een kamiza, een soort altaar. Die kamiza materialiseert de in de discipline gekozen morele en spirituele weg. En al deze elementen zijn nauw met elkaar verbonden in aikido.


De techniek is een onmisbaar element in de training, maar ze is niet het einddoel, ondanks alle gestrengheid en veeleisendheid die ze vergt. De techniek is enkel het middel dat gebruikt wordt om je te confronteren met jezelf. Hij toont je immers dat je je voortdurend stoot aan de anderen.

Door de techniek ervaar je dat je jezelf voortdurend ter discussie zou moeten stellen, dat je best openstaat voor verandering, en dat je je fysiek, moreel en spiritueel eindeloos kunt bijschaven en polijsten. Hij helpt je dus het "ik" te onthullen in zijn beide aspecten, het nuttige en het onnodige.


Het leven buiten de dojo is niet anders. In deze wereld kom je evenveel "oefensituaties" tegen als op de tatami. De mens wordt meegenomen in de beweging van het leven zoals in de beweging van de technieken. Het leven houdt net als de training vreugde in, maar ook steeds weer bronnen van verbazing en van afwijzing. Steeds weer komt de mens zichzelf tegen doorheen ontdekkingen en verrassingen en moeilijkheden en altijd probeert hij er mee af te rekenen en ondertussen niet op een dwaalspoor te geraken.


Gestrengheid, oprechtheid en veeleisendheid tegenover jezelf helpen je ontdekken wie je bent, wat je beleeft en wat je zoekt. Ze leiden je naar ontwikkeling en naar een heldere kijk op "het zijn".Enthousiasme en vreugde maken de soms harde weg verteerbaar, vooral als je ze deelt met die anderen die met hetzelfde bezig zijn.


Aikido ondersteunt voor Claude Pellerin het menselijk avontuur, waar men zijn vreugden kan delen en waar men de kracht kan vinden om moeilijkheden te overwinnen.


Ulrich D'haese